Mijn eerste Saluut

Hey mensen,

Sorry was ff een tijdje stil hier...
De laatste paar weken zijn voorbij gevlogen, ondertussen zit ik in mn 6de week van mn AMO of INI-1.
En ondanks dat er delen best zwaar zijn heb ik echt de tijd van mn leven, en ik kan ook best begrijpen dat er mensen zijn die me voor gek verklaren als je uitlegd hoe een gemiddelde dag er uit ziet.

Het ritme daar is ongeveer het zelfde als die ik al had voordat ik in dienst ging, we beginnen rond 06:30 en rond 22:30 is het einde dienst, dus qua slaap pak ik nu ongeveer net zoveel;)
Alleen doen we hier íets meer aan fysieke aspecten dan dat ik dat deed op mn werk.

Sinds mn eerste dag ben ik in een camo-pak gewezen en sindsdien heb ik al veel geleerd over de rangen en standen binnen defensie en veel kunnen nadenken over de hoe en de wat van die structuren, en op 1 ding ben ik nu al heel zeker.. dat hebben we nodig om van elkaar op aan te kunnen.
De exercisielessen zijn ook vet, mooi rechtop lopen met een peleton is best indrukwekkend als je het voor het eerst zelf doet.
Mijn eerste dag KMS was er 1 met een nasmaak, voor diegene die het nog niet wisten mijn opa was de woensdag ervoor overleden en hij zou die maandag begraven worden op Texel.
Na het er veel over gehad te hebben met mn oma en mn broertje kan ik tot het besluit om niet aanwezig te zijn op de begravenis ook omdat ik geloof dat mijn opa wetende dat het mn eerste dag binnen defensie zou zijn me weg zou schoppen als ik er wel zou verschijnen.
Nu 5 weken later ben ik soldaat der derde klasse en ben ik voornemens om af te reizen naar Texel om daar mijn opa mijn eerste militaire saluut te geven.
Ik weet dat het een teken is en dat het vaak ook gezegd kan worden in woorden, maar mijn opa is voor mij van onbeschrijfelijke waarde geweest in mijn leven en nogsteeds..
Dit is mijn teken aan hem om dankuwel te zeggen voor alle mooie momenten die we samen hebben gehad, en vooral om de momenten waar we heel hard om hebben kunnen lachen.

Ik zat net achter de computer en heb net mn huiswerk af, en bedacht me opeens dat ik hier al in geen 6 weken meer iets geschreven heb over mijn leven en mijn gedachtes, werd er ook in een aantal mails nog een paar keer opgewezen;)
Hoop dat dit voorlopig weer ff voldoende is, in ieder geval weer voor de komende week, volgend weekend ben ik waarschijnlijk weer ff thuis en zal ik proberen weer wat op te schrijven in dit grote digitale boekwerk...

Spreek jullie later mensen,

Fire