Keuze,....

Nog zo iets als gevoel, maar net ff anders..
Keuzes,.. de besluiten die we maken.
Soms goed overdachte keuzes,..
Soms de verkeerde overhaaste keuzes,..

Diegene die we geworden zijn in dit leven, of waar we naar toe groeien wordt voor het grootste gedeelte bepaald door de keuzes die we zelf maken,..
Het overige gedeelte wordt bepaald door de keuzes die anderen maken welke invloed hebben op ons leven.
Volgens de bijbel doen we het al een tijdje: Keuzes maken..
Gen.1: Eten we wel of niet van de boom.. ;)
En zo staat de bijbel echt nog vol met menselijke keuzes die de personen ook die geroepen waren tot God moesten maken.
Één hele coole is diegene die Jezus zelf voor ons maakte: “Ja, om hun te redden ga Ik de weg.”

“Overwinning is een keuze, verliezen is opgeven van hetgeen je kon behouden.”

Het “vervelende”(understatement) aan keuzes maken is het feit dat je bij een wel overdachte keuze alle feiten objectief moeten beoordelen.
Dat je vooraf nadenkt over de consequenties die de keuze voor jou en voor anderen heeft, vooral die laatste is een lastige, want feitelijk bepaal je nu een deeltje van het leven van de ander… kan goed zijn maar kan ook nadelige gevolgen voor diegene hebben,.. (overleggen helpt).
Helaas is het maken van een keuze niet altijd terug te brengen naar de simpele “ja of nee”,.. de zwart of wit keuze..

Soms,…komt wel eens voor dat…

Een keuze meer lijkt op het moment dat je midden in een tornado staat, “in the eye of the storm” met dus niks dan geraas om je heen, en je weet dat als je een stap zet .. maakt niet uit welke kant op, maar dan sta je plots midden in het geraas.
En net als bij gevoel, soms moet je gewoon de stap nemen, het besluit nemen om “het wel te zien”..

God schreef Zelf, “geloof in Mij en Ik breng je op plekken waar je niet zou willen zijn,..”
Hierin geeft dus alvast aan dat het soms juist de juiste keuze is om te “lijden”,.. tis namelijk nogal menselijk om altijd de weg te kiezen die het meest plezierig is,.. zou ik ook doen..

Soms zou ik willen dat je ook je gedachten op basis van een keuze “ff” uit kon zetten,..lekker rustig…

Hey lui, laat je niet leiden door de angsten voor de consequentie, maar maak de juiste keuze,.. en zoals ik al zei dat is niet altijd de meest plezierige..

Spreek jullie later weer,

Pinball

Het gevoel van...

een mens,
Gevoel is apart, Gevoel is vaak vreemd.
Gevoel kan sturing geven, soms ook de verkeerde kant op.
Gevoel beschermt je, houdt je waakzaam..

De gedachte alleen al aan een bepaalde ervaring vroeger is al meer dan genoeg om je tien keer achter je oren te krabben en nog eens te bekijken of je wel de juiste weg gaat...
Soms moeten we ervoor kiezen om tegen ons gevoel in te gaan, tegen ons vertrouwde beeld van de wereld en uit te stappen in geloof..

Een hele tijd geleden heb ik eens gezegd en geschreven, liever de keiharde waarheid dan een alles verslindende leugen... dat ik dat zei was punt 1 een keuze, en punt 2 een gevoel..
deze zin doet pijn, zeker weten.. maar als je je eraan houdt wordt je alleen maar sterker en meer ervaren in de dingen die je doet.

Een masker,.. nee wacht,.. Mijn masker...
Ik ga niet verkondigen dat ik het een schande vind als mensen zich anders voordoen dan dat ze zijn,.. ik spreek uit ervaring als ik zeg dat het je een hoop zelfvertrouwen oplevert als je je zelfvertrouwend over kunt laten komen.
Tis vreemd, maar tegelijk ook veilig... doordat je niet jezelf geeft, heeft de wereld ook minder kans je ongelovelijk veel pijn te doen..
Maar draai die vraag eens om, doe ik de ander pijn door niet mezelf te zijn...?

Laatst kreeg ik een smsje van iemand, "zal ik eerlijk zijn?", mijn allereerste gedachte was: "cool, eindelijk iemand die het begrijpt"
In groepen ben ik wie ik ben, met en zonder masker, 1 op 1 ben ik mezelf, het wisselpunt is de situatie... hoe dichtbij komt iemand op mijn persoonlijke vlak en in hoeverre vertrouw ik diegene op dat gebied... (mijn persoonlijke vlak ziet nu ongeveer uit als de oppervlakte van de maan...)(luna)
Trek ik me dingen te snel te persoonlijk aan,.. ja
Waarom hecht ik zoveel waarde aan hou mensen op me reageren,.. vroeger wel gepest maar volgens mij heeft dat er niks mee te maken(te makkelijke smoes..)
Iets wat ik uit recentelijke ervaringen heb geleerd is wel om gewoon domweg het eerlijke antwoord terug te geven,...
klinkt logisch hé?, ga maar eens bij jezelf na hoevaak je dingen in een mooi zonnetje zet maar het uiteindelijk nog steeds bagger is.....
Ben vaak bestempeld als gevoelsmens, zal wel.. ik geniet als de rest ook geniet, zijn mensen boos op me of gaan er roddels over me de ronde, dan pak ik ze vrij snel aan... soms ook niet trouwens en dan kan ik mezelf wel slaan..

De trainingen van de laatste tijd zijn veelal trainingen van verstand op nul en gaan met die banaan, nu is "nul" niet zo heel ver voor mij en geeft het me dus de tijd en de ruimte om na te denken,(stomme opmerking tussendoor: als je je gedachte ergens anders op zet dan de pijn in je spieren ga je veel veel verder dan anders...)... na te denken over wie ik ben,.. wie ik echt ben..
Wanneer ben je eigenlijk wéér jezelf?, waarop worden zulke dingen gebaseerd...
De persoon die je bent ben je geworden door je leven heen, als ik als indiaan was opgevoed stond ik nu met een pijl en boog op toeristen te schieten....
Was ik geboren in afganistan, wie weet misschien was ik dan wel zelfmoordterrorist...
Rustig maar ik ben blij dat ik gewoon texelaar ben en af en toe een beetje maf ben,...
Een opmerking die ik vaak heb gehoord vind ik best apart: "je moet worden zoals God je bedoelt heeft"... mijn logisch vraag is dan "hoe heeft God mij dan bedoelt".
Sommige mensen praten echt alsof ze een directe lijn met God hebben, terwijl ik keer op keer in de wacht wordt gezet door de respectioniste aan de hemelpoort.. (stom geintje maar je begrijpt wat ik bedoel.)

Vroeger..., zucht ik word oud..
Vroeger wist ik zeker wat God met me wilde doen in het leven..., nog niet echt veel van gemerkt en misschien was ik het wel zelf die het zei...
Ik wil God dienen in alles wat ik doen zal, alleen ik heb geen richting. ik heb veel met kids en bouwen en de meest logische beredenering zou zijn dat ik voor een organisatie kinderdorpen ga bouwen.
Heb het vaak in mijn gedachte gehad, en het komt er denk ik ook nog wel van, alleen moet ik God meer de ruimte geven om die stap te maken.
En daarin komt dan weer de onzekerheid in naar boven, mijn toekomst staat op dit moment meer dan wankel, mentaal ben ik wel weer op kracht en fysiek is dat nooit een probleem geweest maar het feit dat ik het gewoon niet weet is voor mij ook een hele goede reden om bepaalde stappen nu niet te nemen.

mmm, is best een stukje geworden.
Voelt ergens wel goed om het van me borst te hebben.

Ik ben hierover gaan nadenken na een openhartig msngesprek met ons allerbekende sjors.. Bedankt!

ok mensen tot schrijvens

Pinball