Ik liep in het Olympisch Stadion,..
Er was een concert aan de gang van Hillsong United, het stadion ging uit zn dak dat het niet had.
Ik liep tegen de richting van de banen in, herinneringen aan vroeger kwamen weer boven.
Het lopen van je trainingsrondjes op de baan,.. terwijl ik rond liep voelde ik de baan weer onder mn voeten,..
Ik stond midden in een stadion met 25.000 andere, maar ik was alleen..

Ik kreeg smsjes van mensen,.."hey ik zie jou!!", dat weinig zin opeens om te reageren, voelde best lekker om met Hillsong als achtergrondmuziek zo rond te wandelen,..
Zat over veel dingen gewoon lekker na te denken, vrienden van me, wat ze voor me betekende en waarom ik hier dan toch alleen rond liep,..

Heb na kunnen denken over mn toekomst, mede door een gesprek met een vriendin van me, over mn vroegere relaties,.. en over mijn toekomstige relaties..
Ik reageer misschien niet altijd zo, maar ik hou van duidelijke antwoorden, en vooral van directe opmerkingen,..die geven vaak weinig ruimte voor iets anders dan nadenken,..
Beelden die dan door mn hoofd schieten zijn soms best confronterend, maar vaak vind ik er ook wel rust in,...
Vaak denk ik te veel na,.. maar soms denk ik niet na,.. meestal voordat ik de verkeerde dingen zeg,...

Mijn toekomst word weer wat duidelijker, maar de leegtes die er nu nog zijn doen me nog steeds pijn, de plekken waar ik graag iemand zou zien,... mijn gedachtes zeggen dat ik die plekken niet op moet wíllen vullen, maar er op moet vertrouwen dat ze gevuld worden,...
Maar zo zit ik niet in elkaar,... ik ga dan juist twijfelen aan mezelf, ...
Sprak gister ook al het verlangen uit om 1 keer de goede man te zijn,...
Ja ik weet best dat ik een goeie ben, maar bij lange na nog niet de goede,..
Waarom denk ik na over mn vrienden, als ik ze nodig heb kan ik ze toch gewoon bellen?
Ja, maar waarom moet ik ze steeds bellen om in contact te komen,...

Ik ben bang, ja nogsteeds,.. laat mij lekker...

Tuurlijk wil ik nieuwe mensen leren kennen,..maar ben daarin ook nogsteeds onzeker, zijn dit echté vrienden of loop ik zo weer de pinarie in,...
Vinden ze mij aardig, of het feit dat ik vanalles voor ze kan regelen..

En toch loop ik hier alleen op de baan,..

Eenzaam, ja af en toe wel,.. en dan niet zeggen "ja maar God is toch bij je"... zucht ja duh.. maar eenzaam als in ik sta hier alleen,.. nu midden in de wereld,...
Ik weet het gewoon niet,... alle gedachtes...alles... ik kan er lang en kort over denken maar ik weet het gewoon niet,..

Spreek jullie's later;)

Fire

"Moe gestreden"...

Hey mensen,

Ff een post die niet nu specifiek op mijn leven invloed heeft, maar dat blijkbaar wel bij een heleboel mensen in mijn omgeving nu hun leven is,..

Het moe gestreden zijn,..

Klap op klap op klap op klap op klap op klap, te kort ademmoment en klap op klap op klap...
Diegene die het nu mee maakt of voor diegene die dit herkennen weten ook precies wat ik er mee bedoel, het feit dat het lijkt als je nooit rust hebt, altijd maar strak moet staan voor de volgende klap..
Denk je net dat het goed gaat...... KLAP.....
Het gemak waarmee veel mensen om je heen hun leven leiden maakt het nou niet echt makkelijker,... waarom hebben hun het zo makkelijk en moet ik keer op keer strijden voor elke centimeter die mn leven lang is??
Een vraag die vaak door mijn gedachte ging is: "Waar is God,... waarom helpt Ie me niet?"...
"Een leven met Hem zou toch juist vrij moeten zijn,..en vol zegening?"
Als je er met mensen over praat die het niet begrijpen hoor je vaak de dooddoener "je leven is zo moeiljk als je het zelf maakt.." Zucht...
Het enige waar je op hoop of waar je ff naar verlangd is rust, ff niet strijden,.. gewoon ff een weekje of een dag niet... dat niet alles wat je aanraakt uit elkaar valt als opgestapelde confetie...

Er zijn velen, echt heel veel mensen die hiermee rond lopen, ik spreek er hier en daar wel eens een paar... en juist het feit dat je elkaar kunt bemoedigen of enkel gewoon stomweg kan luisteren maakt al een wereld van verschil voor mensen...ook voor mij.

Deze mensen waarvan ik het weet hebben ook iets aparts, iets wat denk ik niet echt uit te leggen valt, maar waarin ze in een grote mate al "volwassen" zijn, maar nog in hun jeugd leven, en de wereld dus nog aan honderdtwintigduizend kanten aan ze/me trekt...
Iedereen hier weet ook dat ik discovery channel gek ben, hebben soms wel interesante onderwerpen, zo ook 1 die bij mij is blijven hangen..
En al ging het totaal niet over gevoel of over het leven,.. het paste toch precies in dit hele verhaal..

"..een diamant wordt gevormd onder constante druk, eeuwen lang... onafgebroken"

Vanuit alle drek onder de korst, aardelaag.. worden diamanten gevormd,.. wetenschappers weten niet het precieze proces van het ontstaan omdat ze nog nooit 1 hebben zien ontstaan;).
"Ergens" is er een steentje of zandkorrel die zich in zo'n positie bevind dat ie onder constante druk komt te staan, eeuwen lang,...zonder onderbreken.
Veel mensen denken dat die druk altijd gegeven wordt door rotsen of gesteente, nope.. meestal is het juist een vloeistof die de druk verzorgt, is ook wel logisch...anders krijg je geen alles omringende druk, maar een puntlast,...(sorry bouwkundig..) ,. uiteindelijk zal de vloeistof verdwijnen en de plaats zal worden ingenomen door gesteente of bijvoorbeeld magma omdat die over langere tijd de positie van de diamant kunnen vasthouden,..
Mocht het gebeuren dat de druk wegvalt of dat er een plotselinge schrok door de diamant heen gaat, dan zal ie breken of dof worden, ( de minerale zullen verschuiven waardoor het licht defuus wordt opgebroken).

De mens met al haar technologie probeert al decennia diamanten na te maken, zonder het succes om er ook maar 1 te maken welke zo prefect is als een natuurdiamant.

Waarom dit stukje "wetenschappelijk"?
Ik denk dat het juist heel erg goed te betrekken is op de levens van de mensen die hiermee lopen,..
Ze lopen met een druk rond die van elke kant kan komen en komt, en al lijken sommige gebeurtenissen een schrok waar een diamant dof of van zal breken dat is geen zins het geval, naast dat ik deze mensen "bewonder" voor hun "volwassenheid", is ook hun vermogen voor het opvangen van de klappen niks anders dan een gave.(al zal het soms als een vloek aanvoelen..)
En ook al worden sommige er soms bijna gek van, ze gaan door... door... en door... stap voor stap...
En als ze dan uiteindelijk op hun plek gebracht zullen worden door Pa, dan zijn ze om weer in wereldse termen te praten,

"..zo hard als kloten in koud water..."

De beschrijving voor een diamant kent elke vrouw al bij haar geboorte, bij een man begint het begrip pas als ie een prijskaartje ziet(slik)..

-Helder,
-Transparant,
-Focussend,(veel diamanten hebben een prismatisch effect op lichtval)
-Sterk,
-Voorbeeld,
-en vooral, Onbreekbaar(door wat ze al hebben meegemaakt in hun leven)

oe, en ff slijmen bij Pa,.. een knap staaltje werk, dat zijn het ook nog eens;)

Veel denkplezier, en tot volgende week mensen.

Knuffels en groeten(kroekel)

Fire

tja,.. en dan...

Gek,.. ik denk al een paar weken na over een nieuw iets om over te schrijven..
Ik kom verschillende nieuwe invalshoeken voor situaties tegen, en kom mezelf daarin ook nog wel vaak tegen.
Het aparte is dat ik bij elk ding er wel overnadenk maar niet in de zin als in mijn vorige posts,..

Er is meer,...
Ik voel me alsof ik op een kruispunt sta, en ja dat voelt wel ff gek..
In het laatste half jaar heb ik veel nieuwe mensen leren kennen, en veel oude vrienden nog beter leren kennen.
Ze hebben me geholpen samen met mijn familie en bovenal natuurlijk God om weer enigszins mezelf terug te krijgen, ik voel me goed..(en ik hoef daar in niet meer bevetsigd te worden;) )
Het meest aparte vind ik nog wel de gedachtes die ik had ten aanzien van mijn verleden, iets wat ik met ongelovelijk veel moeite heb los moeten laten,..
Ik was boos en vond dat mijn goed recht,..
Maar ja, boos zijn helpt niemand, en in mijn geval heeft het juist geresulteerd in een dijk met een muur erop inclusief een dak rondom mijn gevoel.
Ik hoef hier niemand uit te leggen dat dat betekent dat je mensen niet meer toelaat om dichtbij te komen.
En ook al lijkt dat logisch,...dat is het niet... het echter wel menselijk...
Las laatst een tekst in de bijbel,.. Spr 15:13 (zoek maar op als je benieuwd bent)
Komt aardig overeen met een gedachte die ik laatst had over de tekst van "mijn vlees is sterk en mijn geest is zwak"
En bijbel geeft vaak aan dat we onze geest sterker moeten maken en hem ook sterk moeten houden,...echter er staat nergens dat als je geest sterker wordt dat dan je vlees zwakker wordt...

Ik maak weer nieuwe vrienden en dat geeft aan mij ook aan dat ik weer op de goede weg zit, ik vertrouw mensen weer, en nog aparter vind ik het dat ik vertel...alles..

Nog ff en er begint weer een nieuwe periode in mijn leventje, een periode waar ik erg naar uit zie en waarin ik een hoop wil en zal leren.
Zoals ik net al schreef ik voel me als op een kruispunt, is ff tijd voor keuzes voor mijn toekomst.
Vandaar ook de titel tja,.. en dan..., het alsmaar doorgaan is goed en maakt ook dat je uiteindelijk op een punt komt maar voor nu moet ik ff op het kaartje "het fasinerende leventje van Nick" bekijken, om mijn volgende checkpoint vast te stellen op mijn weg naar God..

Spreek jullie later,

Fire